Een ruim jaar geleden, november 2016, was ik aanwezig bij de anti-Zwarte-Piet-demonstratie in Rotterdam, waarbij ik uiteindelijk samen met een kleine 200 bevlogen mensen opgepakt werd. Wat?! Anne? ECHT??? Ja echt, voor de mensen die het niet wisten, sorry voor de shock, ik bedoel, asjeblieft 🙂 Hoewel het een zeer intense ervaring was waarbij ik voor het eerst echt geconfronteerd werd met heftig “blauw geweld” en mijn rechtvaardigheidsorgaan intens zeer deed, heeft het me ook geïnspireerd.
Ik zag mensen om me heen die zich niet meer lieten leiden door angst, maar vanuit hun hart zich gezamenlijk inzetten voor een wereld die met een beetje verbeeldingskracht net dat stukje menselijker zou kunnen zijn. Een groep Protecters, van eigen kinderen, van rechtvaardigheid, van waardigheid, eigen land en eigen huidskleur of die van een ander.
Mensen die zich niet lieten leiden door de heersende opinie, die niet enkel “realistisch” wilden blijven of het “gezellig houden”. Maar mensen die zich lieten leiden door hun HART. En eigenlijk is dat mij nog het meest bijgebleven. PRACHTIG vond ik het. En dat HART wordt wat mij betreft nog te weinig op waarde geschat. De nadruk ligt in ons land en onze cultuur vaak op het HOOFD, met dingen goed uitrekenen, onderzoeken, tot in den treueueueueuere voorbereiden of plannen zolang uitdenken tot je ze kapotgedacht hebt en ze hun MAGIE verloren hebben. Je hart is dan al lang weer leeggelopen en ligt ergens halfslachtig tikkend op een plank te wachten…
Ik zie zoveel gevoelige of creatieve mensen om me heen met prachtige idealen en dromen over hoe ze de wereld op hun manier een beetje mooier, beter of menselijker zouden kunnen maken. Bij diezelfde mensen zie ik alleen ook zoveel bescheidenheid, frustratie en de onzekerheid niet helemaal zichzelf te durven zijn. Sommigen laten zich afremmen doordat ze denken dat de wereld niet op hun ideeën zit te wachten, sommigen doordat ze horen dat ze “realistisch” moeten blijven en weer anderen uit angst het “gezellig” te moeten houden.
En wat nou als dat niet hoeft? Wat nou als je iets begint waar een deel van de wereld niet op zit te wachten? Wat nou als je iets verzint vanuit een gevoel of een beeld waar geen enkel onderzoek aan vooraf is gegaan? Of wat als de helft van de verjaardagskring het niet met je eens is? En dat op basis van een gevoel of idee dat recht uit je HART komt? Uit je verbeeldingskracht? Wat zou er dan gebeuren? Wat als je geen angst zou hebben, wat zou je dan anders doen dan nu?
Speak it up! Laat me weten wat er in je op komt! Ik nodig alle bescheiden idealisten uit om uit hun donkere Netflix&Chill-krochten te kruipen en de wereld klaar te forceren voor hun initiatieven (klein of groot) ! Het is schijteng – I know, dat is het schrijven van deze blog/post ook… – maar ik beloof je dat je bloed gaat stromen als een wilde rivier en je in die stroom zomaar wat teweeg zou kunnen brengen, al is het alleen al je hart weer van inspiratie te laten kloppen 🙂
Wil je dit graag maar heb je geen idee hoe of waar te beginnen? Zijn er nog teveel MAARen op je pad? Ik help je graag uit die schuilplaats te komen en die blokkades uit de weg te ruimen zodat je je Idealen niet blijft dromen maar gaat Doen! Ken of ben jij iemand zoals hier beschreven? Kom voor een gratis sessie langs bij mijn Buitenatelier bij de Metaalkathedraal om me je vast op weg te laten helpen!
Laat me weten wat je van deze random shoutout vindt!
Ciao
Geef een reactie