Het is 1 juli geweest, een jaar geleden startte ik officieel met mijn droom “Ongebaande Paden”.
En zoals dat gok ik met Ongebaande Paden gaat, had ik geen idee waar het me precies heen zou brengen. En eerlijk gezegd, weet ik dat nog steeds niet. En dat is eigenlijk ook wat ik vandaag graag wil delen.
In dat jaar ging ik van een grijs kantoor met grijze regeltjes en grijs uitzicht naar een vrolijk groen en fris uitzicht op een inspirerende plek. Wauw wat gaaf! Wat word ik blij van zo’n fijne plek met vogeltjes die liedjes zingen enzo, en waar je door een tuin loopt om bij de wc te komen (nog net niet met een pleerol in de hand…)
Toch is het me nooit echt om dat uitzicht te doen geweest, dat was niet waarom ik m’n werk wilde omgooien. Ik wilde vooral meer vrijheid om creativiteit en gevoel in te kunnen zetten om de eigenwijze maatschappijkritische psycholoog uit te kunnen hangen. Onderweg daarnaartoe bleek dat uitzicht er ineens bij te komen als BONUS, nou vooruit dan maar..
Om terug te komen op m’n punt: mijn droom die mij in actie bracht, liet niet mijn mooie uitzicht zien, en NU laat mijn droom nog steeds niet zien waar ik hierna precies naartoe wil gaan, of wat de eindbestemming moet zijn. Een droom hoeft niet uitgekristalliseerd te zijn om ermee aan de slag te gaan. Een droom bestaat misschien alleen uit een beeld, een gevoel, een vage visie, of misschien bestaat het in het begin alleen maar uit wat je vooral NIET MEEEEEER wilt…
Maar de droom die je nu hebt –misschien nog ergens verstopt onder een laag alledaagse sleurderriedrap– die Droom, dat is een Richting, niet een Bestemming.
Die droom geeft je een reden om in actie te komen om een mooiere wereld (voor jezelf of anderen) te creëren, en het geeft je een richting voor die acties, stap voor stap. En gaandeweg die stappen kom je op plekken die je van tevoren niet voorzien had, maar die je wel een mooi nieuw uitzicht geven, en daarmee weer nieuwe inspiratie brengen. Dus, laat je niet tegenhouden door de “vaagheid” van je dromen! Dat is één.
En twee: als je dan al gaat, hop achter die droom aan, houd dan niet te krampachtig aan die oorspronkelijke droom vast, maar laat het je startpunt zijn dat elke keer weer iets kan veranderen – met jou mee – en dus steeds weer een nieuwe start geeft.
Herken je iets in mijn verhaal? Leef jij achter je dromen aan? Ben je zelf op zoek naar een nieuw uitzicht, maar heb je geen idee wat jouw dromen eigenlijk zijn? Of ben jij juist die idealist die zulke grote dromen en idealen heeft dat je niet overziet waar te starten? Ik vind het inspirerend om aan de zijlijn te staan van dat ongebaande pad dat voor je ligt en werk graag met mensen zoals jij! Ben je geïnteresseerd geraakt of ken je iemand voor wie dit je wat lijkt? Ik bied gratis inspiratie en tips in een gesprek in m’n mooie Buitenatelier in de tuin van de Metaalathedraal!
Ciao for now!
Geef een reactie