Van nooit genoeg gegeven naar genoeg om te geven

Van nooit genoeg gegeven naar genoeg om te geven

De mensen die ik spreek in mijn praktijk zijn vaak echte Gevers. Mensen die graag veel geven, aan anderen, aan de wereld om hen heen, omdat ze idealisten zijn die zien hoe de wereld zoveel mooier zou kunnen en daar alles aan willen doen. Ook is het voor hen nooit genoeg, willen ze altijd meer geven. Mensen met een groot hart en oneindig groot verantwoordelijkheidsgevoel maar die dat nooit over zichzelf zouden zeggen. Ik wilde net mezelf daar ook toe rekenen, ware het niet dat ik dan niet meer in de beschrijving pas… 😉

Hoe dan ook, ik herken dat grote gevoel van die “urge” om iets te willen, te móeten doen, een grote noodzaak te voelen en zien in de kleine en grotere dingen zoals vriendelijkheid/helpen/aanpakken/beschermen/vooruitkijken/… Mijn ervaring is dat GEVEN aan de wereld om je heen en aan anderen, een belangrijke bron van voldoening kan zijn. Het geeft betekenis aan je dagelijks leven en het geeft energie. Zeker als je veel te geven hebt!

Dit laatste is echter een voorwaarde die nog weleens wordt vergeten. Geven vanuit overvloed heeft het meeste effect en geeft de meeste voldoening. Het is daarom volgens mij een goeie gewoonte om af en toe te checken: Heb je zelf ook nog steeds meer dan genoeg? Is het nog steeds Overvloed wat de klok slaat of echoot het stiekem daarbinnen in die halflege tank? Het is inmiddels wel bekend en cliché om te zeggen dat je eerst voor jezelf moet zorgen voordat je er voor een ander kan zijn. Maar waarom vinden zoveel mensen dat dan toch zo lastig?

Volgens mij moeten we daarvoor kijken naar de motivatie om te geven. Misschien zeg je tegen jezelf dat je geeft uit liefde voor de ander en de wereld. En misschien is dat zo, hopelijk is dat zo. Maar het kan zomaar ook een “smoesje” zijn. Geef je omdat je genoeg hebt? Geef je uit Liefde en overvloed? Of geef je omdat je vind dat je móet geven, omdat je je SCHULDIG voelt? Schuldig omdat je vind dat je net niet genoeg gedaan hebt, schuldig omdat die ander het slechter heeft dan jij, schuldig om alle ellende in de wereld, schuldig omdat het met jou zo goed gaat. OH man, uit eigen ervaring kan ik zeggen dat zo’n sluimerend schuldgevoel een KILLER is voor je Overvloed. Het zuigt je tank stiekempjes leeg.

Onlangs sloop het er bij mij ook weer in, terwijl ik dacht dat ik mezelf bevrijd had van dat schuldgevoel… Het opzetten van mijn Ongebaande Paden praktijk is voor mij juist een combinatie geweest van goed voor mezelf zorgen en tegelijkertijd voor de wereld om me heen en dat geeft veel energie, een goed teken! En nu had ik ineens een sterke behoefte om komende zomer iets puur voor mezelf te gaan doen, iets dat niet een direct nut voor de wereld of voor anderen zou hebben, maar alleen voor mij. En het idee nam steeds serieuzere vormen aan en ik zei “JA!”…en toen wassie daar ineens weer: HET SCHULDMONSTER!! “Je gaat toch niet zomaar iets voor jezelf doen? Wat is het nut hiervan?! Wat hebben anderen hieraan? Je loopt weg voor je verantwoordelijkheden!” enz… Gelukkig wassie zo gemeen en onredelijk dat ik ‘m snel kon ontmaskeren.

Maar gevaarlijker is het als dat Schuldmonster rustig slapend z’n invloed op je uitoefent, zoals ik heel vaak bij mensen zie gebeuren. Nog net dat beetje langer doorgaan, doorzetten, tot ze de uitputting ver voorbij zijn. Steeds weer die taken op zich nemen “omdat íemand het toch moet doen”. Die paar stappen over je eigen grens zetten omdat het écht belangrijk is. Dingen doen die goed voor een ander líjken, maar dat niet zíjn voor jou. Deze keuzes worden gemaakt onder de intimidatie van je snurkend slapende schuldmonster. En het is maar de vraag of je de ander hier echt mee van dienst bent. Want hoeveel kan je nou eigenlijk geven als je zelf een steeds legere huls bent? Gaat het dan in de richting van onbewust je schuld afkopen…?? Wie is daar nog bij gebaat?

Ik wil je daarom een gewoonte aanleren die je gaat helpen om dat schuldgevoel te lijf te gaan zodat je weer kan geven vanuit energie/liefde en overvloed. Dus ben je weer eens aanbeland op een punt dat je het gevoel hebt achter te lopen? Dat je het gevoel hebt niet genoeg te doen? Dat je allerlei taken en dingen doet die je stilletjes stiekempjes helemaal niet wil doen en eraan leegloopt?

Stap 1. Doe dan eerst de check: Doe ik dit vanuit een gevoel van energie/liefde of doe ik dit vanuit een gevoel van schuld? EN LET OP: je bent geen slecht persoon als je iets vanuit schuldgevoel doet! ECHT NIET! Zelfs al gaat het over je eigen kindje (letterlijk/figuurlijk) Het zegt alleen en vooral iets over je eigen staat waarin je op dat moment verkeerd, hoeveel energie er nog in die tank van je zit. Is het Schuldmonster je motivatie, dan is het tijd voor de volgende stap.

Stap 2. Kijk je Schuldmonster recht in de ogen. Stel jezelf de vraag waar je je allemaal schuldig over voelt en schrijf het op of spreek het uit. Benoem dat je je schuldig voelt en dat je daarom doet wat je doet.

Stap 3. En nu draai je het om. Wat is er al wél genoeg? Wat zijn de dingen die je nu doet of gedaan hebt in je leven die al “genoeg” zijn, voor jezelf, voor anderen, voor de wereld. Maak als het ware een “genoeg-lijstje” in plaats van een “to-do-lijstje”. Vraag eventueel een vriend of familielid om mee te denken. Neem hier meerdere dagen de tijd voor, kijk steeds opnieuw naar je lijstje om te kijken of je nog iets (kleins) vergeten bent. Je kan het lijstje ook aanvullen met alle dingen in je leven waar je zelf dankbaar voor bent dat ze er zijn. Dit alles verschuift je aandacht naar de dingen waar je energie van krijgt in plaats van de dingen die je leegtrekken.

Stap 4. Kijk eens of je een positief gevoel kan voelen bij dat lijstje, een sprankje rust, tevredenheid, dankbaarheid, energie, ontspanning of zelfs trots. Neem ook hier de tijd voor.

Stap 5. En dan, vanuit deze plek, waar alles al genoeg is, kan je gaan dromen over wat de idealen zijn waar je naartoe wilt bewegen. Niets moet, alles kan. Waar krijg je energie van en wat heb je nodig als psychisch voedsel? Waar en hoe wil jij connecties maken met anderen? En dan: op wat voor manier zou jij willen en kunnen bijdragen aan de wereld om je heen, eventueel samen met anderen?

En die laatste stap is weer de eerste stap in een zoektocht naar de doelen waarin je je focus legt op de dingen die je kan bijdragen op een manier dat het jezelf ook nog steeds voedt.

Ik ben benieuwd, herken je iets in dit verhaal, of heb je je eigen visie hierop? Deel het hieronder of laat het me weten! Heb je een vraag hoe deze stappen te zetten in jouw specifieke situatie of ben je al helemaal toe aan het vinden van jouw dromen of het concreet vormgeven daarvan? Ik sta altijd open voor vragen over fb/app/mail of in een gratis inspiratiesessie in m’n mooie groene Buitenatelier in de tuin van de Metaalkathedraal! Vergeet ook niet dit te delen met iemand die misschien al half verslonden wordt door dat nasty Schuldmonster… 😉

Veel liefs,

Anne.