Ben jij een gevoelig idealistisch persoon? Dan ken jij ongetwijfeld het gevoel van depressie van momenten in je leven. Je voelt je overspoeld door alles wat misgaat in jouw- en dé wereld, en voelt je compleet machteloos. En hoewel die depressieve gevoelens vooral erg naar zijn en ze je nou niet echt in beweging zetten om je idealen in daden om te zetten, wil ik toch betogen dat er niks mis met je is maar dat het eigenlijk best gezond is om depressief te zijn. In deze vreemde wereld.
“Tranen helpen de scheuren in de psyche repareren waaruit steeds meer energie is weggelekt”
Deze wereld die veel liefde, plezier en mooie dingen kent voor sommigen van ons Lucky Ones, maar daarnaast net zo vol is van scherpe pijn, onrecht en veel onderdrukking. Denk aan 50 moslims die neergeschoten worden in een racistisch terroristische aanslag, denk aan de trage gestage vernietiging van -de longen van onze aarde- de Amazonen, denk aan de velen in Nederland die afhankelijk zijn van de Voedselbank, denk aan het uitbuiten van jezelf tot je volledig Burn-Out bent. Pijn en onderdrukking van mensen, van dieren en natuur, van onszelf en onze behoeftes. Het is een vreemde wereld waarin we elke dag weer kunnen zien hoe de ander lijdt, dat de ander pijn heeft, diegene die zo ver van ons bed leeft. Ver van je bed aan de overkant van de straat of andere kant van de wereld. Maar de pijn wordt tastbaar op een dienblaadje aangereikt, via nieuws, social media, beelden, verhalen. En tastbare pijn van een ander doet pijn bij jezelf, dat is empathie, verbinding met het gevoel van de ander en jezelf.
Maar als je dat elke dag laat binnenkomen, doet het elke dag pijn en slijt die pijn zich een weg naar binnen tot er diepe littekens in je ziel gegroefd staan. Het is een natuurlijke reactie om die pijn niet te willen voelen, omdat pijn een signaal van gevaar is. Dus ga je iets doen om die pijn te stoppen om te overleven…
- Je kan ervoor zorgen dat die ander geen pijn meer heeft, je ogen openen voor de problemen in de wereld en ze met elkaar bespreken en aanpakken.
- Je kan ervoor zorgen dat je niet meer hoeft te zien dat de ander pijn heeft. Wat bijvoorbeeld heel goed werkt is geen nieuws meer kijken of gesprekken over pijnlijke onderwerpen mijden.
- Je zou je gevoel kunnen uitschakelen of jezelf dwangmatig met fijne gevoelens prikkelen zodat de pijn je niet hoeft te raken. Denk aan allerlei verslavingen -je mobiel, alcohol/drugs, Netflix, altijd weer nieuwe dingen willen- die ons een tijdelijke prikkel geven en zo helpen vergeten en je even fijn laten voelen.
- Of je doet niets en geeft je over aan de pijn en laat je er volop door overspoelen in depressie…
In een land als de onze waar we al opgevoed zijn met het idee dat de pijn van anderen onze huiskamers binnenkomt, waar we opgevoed zijn met het idee dat we er niets aan kunnen doen. Waar we opgevoed zijn de machteloosheid volledig te omarmen en tegelijkertijd proberen ook snel weer te vergeten. In zo’n land is het best logisch om te kiezen voor de optie om ervoor te zorgen dat je niet meer hoeft te zien dat die ander pijn heeft OF om je gevoel uit te schakelen en je aan verslaving over te leveren. Apathische Overlevingskracht.
Wantja, wat heeft het voor nut om pijn te voelen bij iets waar je toch niets aan kan veranderen? Het hoort gewoon bij het leven, zo is de wereld en zo zijn mensen nu eenmaal. Je kan er beter niet te lang bij stilstaan en je liever op positieve dingen richten.. Toch? Is dat niet de waarheid die we hier hebben meegekregen en samen geaccepteerd hebben?
Maar omdat het lastig is om continue Succesvol Apathisch te zijn, kunnen er momenten van depressie tussendoor prikken. Depressie is wanneer de pijn even niet meer tegengehouden kan worden, je er niet meer voor kan verstoppen of wegrennen, maar het je inhaalt en op je nek springt zodat je instort en machteloos overmant wordt. Dat is wanneer je wel móet erkennen dat er iets goed fout zit, je kan niet meer anders dan je aan dat rotgevoel overgeven. Eigenlijk een heel gezonde reactie op een ongezonde situatie, het schudt je als het ware wakker. Gezonder dan je gevoel uitzetten, met oogkleppen rondlopen en langzaam de verbinding met jezelf en elkaar verliezen terwijl je in een ongezonde situatie blijft doorrennen. Het depressieve gevoel brengt je weer in contact met wat er mis is, met wat pijn doet en ongezond is.
“Tranen helpen de scheuren in de psyche repareren waaruit steeds meer energie is weggelekt”
Dus koester en omarm liever je depressieve gevoelens. Laat het maar binnenkomen. Maar hou het dit keer niet voor jezelf, want er is niets mis met jóu, het is niet gek dat je depressief bent, deel het liever met elkaar, want velen kennen diezelfde pijn en samen is het zoveel draaglijker.
En als je die pijn uiteindelijk doorvoeld hebt, een dag/een week/een jaar, zal er uiteindelijk ruimte ontstaan. Ruimte om over te gaan tot de volgende gezonde stappen: om daadwerkelijk acties te gaan verbinden aan je wens om die ongezonde situatie te stoppen, om stappen te zetten de oorzaken van die pijn (van jou en anderen) aan te pakken. Om de wereld om je heen een stukje te verbeteren. Op welke manier dan ook die voor jou weggelegd is. Om groot te durven dromen en je dromen daadwerkelijk stap voor stap in daden om te zetten. Om in dat proces je zingeving en beste remedie tegen toekomstige depressies te vinden.
Herken jij jezelf in dit proces, maar zoek je naar manieren om vooruit te komen? Om je over te durven geven aan die nare gevoelens of manieren te vinden om juist met die pijn te kunnen dealen of om er langzaam weer uit te kruipen en tot actie over te gaan? Ik help je graag in dat proces. Niet omdat ik de antwoorden en wijsheden bezit, maar omdat ik graag het proces creëer waarin jij je eigen antwoorden en wijsheden kan vinden vanuit je eigen intuïtie. Omdat ik geloof dat onze wereld gebaat is bij mensen die meer in contact komen met hun gevoel, creativiteit en intuïtie en van daaruit tot actie overgaan!
Veel liefs,
Anne