We hebben onze dromen nodig, voor richting, hoop voor de wereld, inspiratie, voor het plezier van het avontuur dat een droom je geeft. En de winter is een mooi moment om je intenties, dromen en idealen voor het nieuwe jaar te zetten. Zodat alles in en om jou heen in beweging kan worden gezet om je dromen te verwezenlijken. De valkuil is echter om

Zoals ik eerder benoemd heb: het maakt me weleens somber dat we ons collectief zó bang voelen dat we momenteel allerlei menselijke basisbehoeftes opzij willen zetten. Maar vandaag wil ik graag met je delen dat ik hierin ook heel hoopvol ben! Want om welke basisbehoefte het ook gaat, hoelang we 'm ook onderdrukken, proberen te vergeten... de herinnering zit in onze menselijke natuur geschreven,

Schaduwwerk, je duistere kanten omarmen en helen, het is altijd één van mijn fascinaties en expertises geweest. En dit gekkige jaar dwingt ons des te sterker om die schaduwkanten in te duiken. Wat is dat? De schaduwkant is dat ongezonde deel van je dat in je eigen schaduw staat, onzichtbaar, onbewust. En schaduwwerk gaat letterlijk over het in het licht -in je bewustzijn- brengen

Ken je dat? Je weet dat er iets moet veranderen, je weet dat je verlangt je oude maniertjes los te laten en een Nieuw Verhaal te schrijven: je droom te volgen. En toch blijf je steeds hangen in de status quo... Grote kans dat dat door dit soort angsten komt: Kan ik wel waarmaken wat ik verlang? Beland ik niet in de goot? Is

Afgelopen zomer tijdens mijn vakantie stelde ik mezelf de volgende vraag over het groeiproces waar ik dit jaar middenin zit: "Wat is een belangrijke focus voor mij met Ongebaande Paden voor de aankomende 3 maanden om duurzaam te kunnen groeien en meer mensen meer waarde te brengen?" En voor het beantwoorden van mijn vraag, trok ik tarot-kaarten voor mezelf. De Tarot is voor mij

Het afgelopen jaar en zeker de afgelopen maanden is er een innerlijke strijd in mijn hoofd gaande geweest. Een strijd die ik ook in de buitenwereld zag gebeuren. Een strijd tussen twee werelden die voor mij als één aanvoelde, maar toch ver uit elkaar leken te staan. Activisme en Anti-Racisme enerzijds EN Spiritualiteit aan de andere kant... Ik had geen idee hoe ik deze

Het boek de Artists Way van Julia Cameron. Toen een vriendin mij er een jaar geleden over vertelde was ik meteen gefascineerd. Een praktisch zelfhulpboek van 12 weken waarin je je eigen Creativiteit en haar blokkades beter leert kennen en meer en meer een podium in je leven leert te geven aan je creatieve wensen, dromen en uitingen. Ik had op dat moment echter

De angst in de ogen kijken. Het is een gewoonte die ik me van jongs af aan heb eigengemaakt. Er was zoveel waar ik als klein meisje bang voor was: geesten, moordenaars, m'n ouders verliezen, de dood, sociale angsten, de Boogieman zat in allerlei donkere hoeken... En dat is waarom ik er ook niet meer omheen kon. Op een gegeven moment kon ik niet

Laat je tranen maar vloeien hoor... Het liefst willen we dat onze Flexibele Krachtige Creatieve Heroïsche Liefdevolle Altruïstische Strijder in onszelf NU opstaat! Hup, schakelen en door :D ! Maar voordat die beste versie van onself naar boven kan komen in tijden van Crisis, is er eerst een tijd voor Tranen. Tijd om te rouwen om het verlies van dat wat niet meer is.

Vorig jaar deze tijd was ik mij volop aan het voorbereiden op mijn grote plannen om enkele maanden te gaan lopen in de wilde natuur op de noordelijke Pacific Crest Trail in Noord-Amerika. In totaal ben ik denk ik wel meer dan een half jaar met voorbereidingen bezig geweest. Mijn werk om- en afbouwen, veel inlezen, routeplanning, geld sparen, enzovoorts. En die voorbereiding was